شعری زیبا که ابیاتی از آن نیز پیش از پیش خوانی استفاده می شود :
راستی شور قیامت ز قیامت خبریست خلق در ظل خودی محو و تو در نور خدا هر طرف می نگرم روی دلم جانب توست زنده در قبر دل ما بدن کشته ی توست دشمنت کشت ولی نور تو خاموش نگشت بیدق سلطنت افتاد کیان را ز کیان نه بقا کرد ستمگر نه به جا مانده ستم زنده را زنده نخوانند که مرگ از پی اوست دولت آن یافت که در پای تو سر داد ولی تو در اول سر و جان باختی اندر ره عشق تا ندا کرد ولای تو در اقلیم الست کشته شد عالم دهری چو تو در عالم دهر در غمت اعین و اشیاء همه از منطق کون رفت بر عرشه نی تا سرت ای عرش خدا منکسف گشت چو خورشید حقیقت به جمال پایمالی ز عبودیت و من در عجبم گریه بر زخم تنت چون نکند چشم «فؤاد»
+ نوشته شده در ۱۳۹۰/۰۸/۱۹ساعت 19:29  توسط وحید
|
|