مشایخی که رضا نام او بدوران بود

زوصف او چه بگویم که مرد میدان بود

تمام عمر بزد دم چو بلبلی خوش خوان

به هر کجا که برفت افتخار یاران بود

زمرگ او نه فقط شهر غم شده قزوین

شنو که صحبت او در تمام ایران بود

نوای دلکش او دل ز مستمع می برد

به عشق زاده زهرا همیشه گریان بود

چه حر و مسلم و عباس و در امام خوانی

صد آفرین بگویم که او زخوبان بود

بجمع تعزیه خوانها رضا شده پنهان

کسیکه در همه جا مشعل فروزان بود

سرود از غم مرگش چنین سلیمانی

مشایخی همه جا افتخار ایران بود

(ذاکرالحسین حاج مرتضی سلیمانی رهنانی)